1 Corinthians 12
1 Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, δὲν θέλω νὰ ἀγνοῆτε.
2 Ἐξεύρετε ὅτι ἦσθε ἐθνικοί, συρόμενοι ὅπως ἐσύρεσθε πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα.
3 Διὰ τοῦτο σᾶς γνωστοποιῶ ὅτι οὐδεὶς λαλῶν διὰ Πνεύματος Θεοῦ λέγει ἀνάθεμα τὸν Ἰησοῦν, καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ εἴπῃ Κύριον Ἰησοῦν, εἰμή διὰ Πνεύματος Ἁγίου.
4 Εἶναι δὲ διαιρέσεις χαρισμάτων, τὸ Πνεῦμα ὅμως τὸ αὐτό
5 εἶναι καὶ διαιρέσεις διακονιῶν, ὁ Κύριος ὅμως ὁ αὐτός
6 εἶναι καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων, ὁ Θεὸς ὅμως εἶναι ὁ αὐτός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσι.
7 Δίδεται δὲ εἰς ἕκαστον ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον.
8 Διότι εἰς ἄλλον μὲν δίδεται διὰ τοῦ Πνεύματος λόγος σοφίας, εἰς ἄλλον δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα,
9 εἰς ἄλλον δὲ πίστις διὰ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος, εἰς ἄλλον δὲ χαρίσματα ἰαμάτων διὰ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος,
10 εἰς ἄλλον δὲ ἐνέργειαι θαυμάτων, εἰς ἄλλον δὲ προφητεία, εἰς ἄλλον δὲ διακρίσεις πνευμάτων, εἰς ἄλλον δὲ εἴδη γλωσσῶν, εἰς ἄλλον δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν.
11 Πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἕν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, διάνεμον ἰδίᾳ εἰς ἕκαστον καθὼς θέλει.
12 Διότι καθὼς τὸ σῶμα εἶναι ἕν καὶ ἔχει μέλη πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, εἶναι ἕν σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός
13 διότι ἡμεῖς πάντες διὰ τοῦ ἑνὸς Πνεύματος ἐβαπτίσθημεν εἰς ἕν σῶμα, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἕν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν.
14 Διότι τὸ σῶμα δὲν εἶναι ἕν μέλος, ἀλλὰ πολλά.
15 Ἐὰν εἴπῃ ὁ ποῦς, Ἐπειδή δὲν εἶμαι χείρ, δὲν εἶμαι ἐκ τοῦ σώματος, διὰ τοῦτο τάχα δὲν εἶναι ἐκ τοῦ σώματος;
16 Καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ τίον, Ἐπειδή δὲν εἶμαι ὀφθαλμός, δὲν εἶμαι ἐκ τοῦ σώματος, διὰ τοῦτο δὲν εἶναι τάχα ἐκ τοῦ σώματος;
17 Ἐὰν ὅλον τὸ σῶμα ἦναι ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; Ἐὰν ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις;
18 Ἀλλὰ τώρα ὁ Θεὸς ἔθεσε τὰ μέλη ἕν ἕκαστον αὐτῶν εἰς τὸ σῶμα καθὼς ἠθέλησεν.
19 Ἐὰν ὅμως πάντα ἦσαν ἕν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα;
20 Ἀλλὰ τώρα εἶναι μὲν πολλὰ μέλη, ἕν ὅμως σῶμα.
21 Καὶ δὲν δύναται ὁ ὀφθαλμὸς νὰ εἴπῃ πρὸς τὴν χεῖρα Δὲν ἔχω χρείαν σου ἤ πάλιν ἡ κεφαλή πρὸς τοὺς πόδας Δὲν ἔχω χρείαν ὑμῶν.
22 Ἀλλὰ πολὺ περισσότερον τὰ μέλη τοῦ σώματος, τὰ ὁποῖα φαίνονται ὅτι εἶναι ἀσθενέστερα, ταῦτα εἶναι ἀναγκαῖα,
23 καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα νομίζομεν ὅτι εἶναι τὰ ἀτιμότερα τοῦ σώματος, εἰς ταῦτα ἀποδίδομεν τιμήν περισσοτέραν, καὶ τὰ ἄσχημα ἡμῶν ἔχουσι περισσοτέραν εὐσχημοσύνην
24 τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν δὲν ἔχουσι χρείαν. Ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα, δώσας περισσοτέραν τιμήν εἰς τὸ εὐτελέστερον,
25 διὰ νὰ μή ἦναι σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ νὰ φροντίζωσι τὰ μέλη τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων.
26 Καὶ εἴτε πάσχει ἕν μέλος, πάντα τὰ μέλη συμπάσχουσιν εἴτε τιμᾶται ἕν μέλος, πάντα τὰ μέλη συγχαίρουσι.
27 Καὶ σεῖς εἶσθε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη κατὰ μέρος.
28 Καὶ ἄλλους μὲν ἔθεσεν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα θαύματα, ἔπειτα χαρίσματα ἰαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, εἴδη γλωσσῶν.
29 Μή πάντες εἶναι ἀπόστολοι; μή πάντες προφῆται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες ἐνεργοῦσι θαύματα;
30 μή πάντες ἔχουσι χαρίσματα ἰαμάτων; μή πάντες λαλοῦσι γλώσσας; μή πάντες διερμηνεύουσι;
31 Ζητεῖτε δὲ μετὰ ζήλου τὰ καλήτερα χαρίσματα. Καὶ ἔτι πολὺ ὑπερέχουσαν ὁδὸν σᾶς δεικνύω.